De eerste maanden in Kazan

Na het moeizaam verkrijgen van de juiste documenten kon ik dan eindelijk beginnen aan mijn 2 voornaamste bezigheden hier: Russisch leren en een baan vinden als leraar Engels.

Voor het beginnen van mijn lessen moest ik me melden bij een klein gebouwtje naast een autowerkplaats, waar ik meegenomen werd naar een kantoortje, alwaar een van de docenten mijn kennis van de Russische taal zou testen. Ik werd gelukkig niet in de makkelijkste groep gezet voor mensen die het alfabet nog moesten leren, maar in een groep die al verder gevorderd was. De docente was erg in haar nopjes, want ik was de eerste Europeaan in 8 jaar die ze daar kregen.

Mijn groep bestond uit 2 Jemenieten, een Egyptenaar, een Colombiaan, een Syriër en een Turkmeen, waardoor niemand de ander dus verstond. De docente sprak alleen Russisch, wat het al niet veel beter maakte. Hoewel we dus niet veel hadden om over te praten, waren de lessen wel goed. Niet dat dat de Jemenieten erg hielp, want die zijn nog steeds niet te verstaan. Nu hebben we een tussentijds examen gehad die we ook allemaal gehaald hebben. Zij gaan nu beginnen aan een studie natuurkunde, scheikunde of petrochemie (al is een Arabier die iets met olie gaat doen ook wel weer erg stereotype) daar aan de universiteit, en ik ben in een groep geplaatst voor mensen die alleen Russisch leren. Aangezien ik de enige ben, heb ik nu privéles. Niet dat dat het veel duidelijker maakt. Op het rooster begint mijn les om 10.45. De docente zegt zelf 11.00, maar in de praktijk is ze er nooit voor 11.20. Gelukkig gaat het wel goed met mijn Russisch, dus het is allemaal niet voor niets.

Ik heb gesolliciteerd bij 4 verschillende privéscholen en een universiteit, en uiteindelijk kon ik op 3 plekken aan het werk, waarbij ik dan gekozen heb voor Alibra, aangezien die mensen zelf ook fatsoenlijk Engels spreken en ze (ook niet onbelangrijk) het beste betalen. Eigenlijk mag ik niet werken met mijn studentenvisum, waardoor ik zwart uitbetaald wordt. Mijn clientèle is erg interessant. Ik geef op dit moment les aan een groep olie-ingenieurs die veel in Dubai werken, aan een 5-jarig rijkeluiskind en aan de dirigent van het theater hier in Kazan, wat een lokale bekendheid blijkt te zijn.

In de tussentijd heeft Asiya een stageperiode van 2 weken gehad. Gelukkig had ze een luie dokter, waardoor ze lekker haar gang kon gaan. De doktoren daar waren niet slecht volgens haar, maar ze verdienen wel erg weinig, waardoor ze met andere manieren aan wat extra geld moeten komen, bijvoorbeeld het geld vragen voor verdoving, terwijl dat eigenlijk gratis verstrekt zou moeten worden. Prachtsysteem.

Ook ben ik in deze korte tijd al 4x gestopt door de politie. Twee keer om mijn papieren te checken, 1 keer voor een alcoholcontrole, waar ik slechts met moeite doorheen kwam ondanks dat ik niets gedronken had en een keer omdat ik had ingehaald waar dat niet mocht. Daarbij werden volgens Asiya niet de gebruikelijke procedures gevolgd, waarschijnlijk omdat hij gewoon wat geld wilde hebben. Dat gaven we niet, en hij vond mijn Nederlandse documenten maar lastig, dus mochten we weer vertrekken. In Nederland ben ik nooit gestopt, hier 4x in 2 maanden.

Dat is waar ik me mee bezig heb gehouden in deze tijd. Jullie horen snel weer van me!